„Lecz przysięgaliśmy na orła i na krzyż,                                        

na dwa kolory, te najświętsze w Polsce barwy,                          

na czystą biel i na gorącą czerwień krwi,                        

na wolność żywym i na wieczną chwałę zmarłych.”                          

Dziś, 17 kwietnia, pochyliliśmy się z szacunkiem nad mogiłami ofiar zbrodni katyńskiej, uczestnicząc z powagą w akademii ku pamięci ofiar Katynia, Starobielska, Ostaszkowa…

Aby pamięć o tej straszliwej zbrodni sprzed 84. lat była żywa w pokoleniach polskiego nardu. Aby zachować pamięć:

– o wojsku, które nie poległo, lecz zostało skrytobójczo zamordowane strzałem w tył głowy;

– o wymordowaniu polskiej inteligencji: księży, lekarzy, naukowców, artystów, dyplomatów…

  Wydarzenia z 1940 r. zapisane na kartach historii Polski krwią i męczeńską śmiercią Polków należą do najbardziej dramatycznych. Tam, na nieludzkiej ziemi, zabito wiarę, nadzieję, miłość. Jednym strzałem w tył głowy.

   14 lat temu, 10 kwietnia 2010 roku, Lech Kaczyński wyleciał z Warszawy rządowym samolotem Tupolew Tu-154M (lot nr 101), by udać się na uroczystości rocznicowe w Katyniu- w Rosji. Zginął wraz z żoną Marią i wszystkimi członkami delegacji w katastrofie lotniczej w Smoleńsku, w pobliżu lotniska Smoleńsk-Siewiernyj.  Zginęło w niej 96 osób. Okoliczności zdarzenia do dziś są niewyjaśnione…

     Zdaniem 73 proc. Polaków ukrywanie przez władze PRL prawdy o Katyniu miało ogromny wpływ na łamanie zasad moralnych w życiu publicznym powojennej Polski.

   Może właśnie dlatego o tej zbrodni i wszystkim, co się z nią wiąże- TAKŻE O ZDARZENIU SPRZED CZTERNASTU LAT- powinniśmy pamiętać w sposób szczególny…  Bo za dużo już było krwi i wylanych łez!

„[…]Ojczyzno ma!

Czy za mało Ci było krwi
I tak wiele, tak wiele łez wylanych?
I już nie wiem, czyś jeszcze jest?
Czyś snem już zapomnianym?
Nawet prorok i kapłan dziś
Zabłąkani i swoich dróg nie znają,
Czy to może mi wszystko się śni,
Czy nowy film znów grają?”

    Montaż słowno- muzyczny „Tylko guziki nieugięte przetrwały śmierć…” zaprezentowaliśmy najpierw rano przed społecznością szkolną i zaproszonymi gośćmi, a potem- o godz. 16.00- przed rodzicami, którzy przybyli w tym dniu na tzw. wywiadówkę śródokresową.

    Wiele osób nie kryło łez wzruszenia… Na twarzach widoczna była zaduma. Na koniec nastąpiły gromkie oklaski i gratulacje dla uczniów  i nauczycieli, którzy przygotowali tę uroczystość. Rodzice nie kryli dumy ze swych pociech- ich umiejętności recytatorskich i wokalnych oraz zachowania powagi w podniosłej chwili.

   A byli to uczennice i uczniowie klas: Va, Vb i IVb (recytacja) oraz uczennice i uczniowie klas: Va, VIIa i VIIb (śpiew).

   Scenariusz i jego realizacja oraz projekt scenografii- p. Izabela Wrzosek, wykonanie dekoracji- p. Anna Gierej, p. Mirosława Terciak oraz p. Hanna Dymicka, akompaniament i przygotowanie śpiewu- p. Kamil Kiełek oraz p. Małgorzata Koroś.

                                                                                                                                      (I.W.)