Najdawniejsze wiadomości o pierwszej szkole w Sadownem znajdujemy w zapisach kroniki parafialnej, która wspomina, że „w roku 1580 Kapituła Warszawska wydzielając dla kościoła włókę ziemi pszennej w Kołodziążu” na jego  uposażenie „pobudowała również przy  kościele szkołę dla nauki dzieci włościańskich  ze swoich dóbr i  opłacała nauczyciela”. Pierwszymi nauczycielami, aż do końca wieku XVII byli  jak  wspomina kronika „wielce szanowani i przez ogół  poważani: Adam Płoński, Tomasz Brokowski (Brokoniusz), Tomasz Obrucki, Bieleński, Biniewski i Ostrowski”. Jak długo trwała ta szkoła trudno jest ustalić? Nie wiadomo również, kiedy upadła, ponieważ brak jest dalszych śladów o jej istnieniu na długo przed ostatnim rozbiorem kraju. Z dalszych zapisów tej kroniki wynika, że na początku wieku XIX szkoły nie było-mówią o tym notatki z lat 1810 i 1832 zaś z roku 1835 wizytacja kanoniczna wspomina, że „szkoły żadnej nie ma, organista tylko uczy dzieci, których wieśniacy w małej liczbie pragną kształcić w zasadach wiary i sztuce czytania”. Inny zapis mówi „że w roku 1839 szkoły nie ma, ale dziedzic wyznaczył 3 morgi gruntu dla nauczyciela”. Jeszcze inna notatka wspomina, że „dopiero w roku 1859 szkoła przykościelna ma nauczyciela, którym był Jan Olton”. Po ukazie carskim o uwłaszczeniu chłopów administracja zaborcza przyjmuje władzę nad szkołami parafialnymi, dążąc do usunięcia ich spod wpływu kleru katolickiego i podporządkowanie ich swojej polityce zaborczej oraz pozyskania sobie chłopstwa polskiego. W ten sposób szkoła parafialna w Sadownem po roku 1864 została przejęta przez gminę i oderwana zupełnie od wpływów kościoła. Na polecenie administracji hrabiego Zamojskiego właściciela tych ziem, przydzielono szkole 3 morgi gruntu dla użytku nauczyciela i pobudowano w roku 1874 budynek szkolny w Sadownem, który przetrwał w swej służbie oświatowej 60 lat tj. do roku 1934. Była to szkoła mała 4-oddziałowa o jednym nauczycielu, który musiał władać jęz. rosyjskim i uczyć go jako języka „urzędowego”. Język polski traktowany był jako przedmiot podrzędny, a nauka historii  kraju ojczystego była surowo zakazana. Praca w tej szkole nie była regularną. Największe jej nasilenie przypadało na miesiące zimowe. Okres wzmożonych robót rolnych wiosną i jesienią obniżał bardzo frekwencje uczniów. Duży procent dzieci nie był objęty obowiązkiem szkolnym, bo taki nie istniał zupełnie. Nie było przymusu nauczania, a więc placówka ta nie spełniała roli szkoły  powszechnej. Nie istniała również ustalona granica wieku rozpoczęcia nauki i jej zakończenia. Każdy chodził do szkoły jak chciał i kiedy chciał. W roku 1888 do szkoły tej uczęszczało, tylko 19 chłopców i 3 dziewczynki. Wśród miejscowej ludności istniała niechęć do tej szkoły z braku w niej rzetelnej nauki języka ojczystego. Dlatego też znane są liczne przypadki pokątnego tajnego uczenia się języka polskiego i historii stanowiących wówczas przysłowiowy „chleb zakazany”. Uczono wtedy z książek do nabożeństw, później  z przemycanego cichaczem „Pierwszego Elementarza-Promyka”. Potem znanymi już powszechniej książkami do nauki czytania były: „ABC” i „Snopek”. Nauczycielami w tej szkole sadowieńskiej przez wiele lat w kolejności  po sobie byli: Maria Sobczyńska, Maciej Anuszewski, Stanisława Sulikowska, Ambroży Janinas i Dybkowa. Anuszewski i Janinas byli z pochodzenia Litwinami. Oprócz szkoły początkowej i tajnych zakonspirowanych szkółek prywatnych istniała przez długie lata na terenie Sadownego Ochronka spełniająca wówczas rolę dzisiejszego przedszkola.

 Według zapisów kronikalnych założona była przez kanonika i proboszcza parafii Sadowne ks. Surowieckiego w roku 1859 a nauczycielem w niej był wymieniony już wyżej Jan Olton. Ochronka ta przetrwała do września 1918r. i mieściła się najpierw w budynku przy kościele, później w tzw. „Kantorze” budynku wystawionym  dla swych oficjalistów w II poł. XIX w przez administrację Zamojskiego. Ostatnią i zasłużoną nauczycielką  tego przedszkola była ofiarna i szczerze oddana swej pracy, krewna znanej polskiej poetki Marii Zofia Konopnicka pracująca tu w latach 1915-1918. Ochronka ta skupiała dzieci wszystkich warstw  społecznych ówczesnego Sadownego i utrzymywana była przez instytucje społeczno-charytatywne i oświatowe pn. „Macierz Szkolna”

Zasadniczym przełomem w dziejach szkoły był rok 1918, w którym to po rosnących coraz bardziej nadziejach wyzwoleńczych Narodu Polskiego przyszła Niepodległość i wyzwolenie spod ponad 120 – letniej okupacji trzech zaborców. W dziejach kultury, oświaty i szkolnictwa sadowieńskiego dokonują się od tego czasu, zasadnicze przemiany. Nasilenie tych przemian spotęguje się po

przybyciu do Sadownego w r. 1918 pierwszego kierownika naszej szkoły Stanisława Rytla. W połowie lat dwudziestych w szkole pracowało najpierw czterech, potem pięciu nauczycieli aż w latach trzydziestych dochodzi do liczby 10 nauczycieli, z pełnymi kwalifikacjami zawodowymi. Byli to: Stanisław Rytel, Stanisława Rytel, Klara Sapielak, Wincenty Sapielak, Anna Jwaniuk, Stefan Kolator, Aleksander Lenkiewicz, Maria Miszczuk i Antoni Miszczuk. W roku 1935/36 odbywał praktykę późniejszy jej nauczyciel i dyrektor Edward Sówka. Do roku 1934 szkoła mieściła się w kilku budynkach. W starej szkole uczyły się dwie klasy, w budynku po dawnym sądzie także dwie, reszta zaś w starym wikariacie koło kościoła odwiecznym budynku karczemnym spalonym podczas wojny we wrześniu 1939r. Nauczyciele zmuszeni byli wędrować od klasy do klasy po całym Sadownem. Utrudniało to bardzo pracę organizacyjno-wychowawczą szkoły i hamowało realizację jej zadań. W roku 1934  oddano do użytku nowy budynek szkolny. Budowa trwała prawie 4 lata, napotykając na ogromne przeszkody i trudności.  Tylko parter i część I piętra została oddana do użytku. Reszta pomieszczeń urządzana była stopniowo, a pełnego  wykończenia doczekał się budynek po wojnie. Do realizacji tego wspaniałego jak na owe czasy zadania przyczynili się: Wójt Jan Kić, Stanisław Rytel, nauczyciele szkoły, a także wsparcie finansowe ówczesnego Towarzystwa Popierania Budowy Szkół  Powszechnych oraz  dużej ofiarności społeczeństwa.

1 września 1939 roku uczniowie i nauczyciele nie przyszli do szkoły. Był to dla dziejów polskiego szkolnictwa smutny dzień, w którym nie rozbrzmiały gwarem dziecięcym sale szkolne. W październiku z nakazu niemieckiego komendanta  polecono wszystkim kierownikom szkół ich otwarcie i rozpoczęcie nauki. W naszej szkole funkcję tę polecono wykonywać jej nauczycielowi Stanisławowi Iwaniukowi, który wbrew  własnej woli musiał obowiązki wypełnić. Nauka ograniczała się do nauczania umiejętności pisania, czytania i rachowania, z nauczania wyeliminowano historię i geografię. Za ich nauczanie groziły represje. Nauka była nieregularna, często przerywana z powodu zajmowania  budynku szkolnego przez wojsko. Oprócz służenia celom wojskowym, budynek naszej  dwukrotnie podczas okupacji spełniał rolę szpitala.  Pierwszy raz w czerwcu 1941 r. podczas napaści Hitlera na Związek Radziecki, kiedy urządzili w nim Niemcy „Feldlazarett” i zwozili do niego rannych z frontu żołnierzy swoich i rosyjskich i drugi raz na okres ponad 6 miesięcy od stycznia do połowy lipca 1942 w tragicznych dla ziemi sadowieńskiej dniach epidemii tyfusu plamistego, podczas której szkołę  zamieniono na szpital zakaźny. W tym czasie z powodu epidemii naukę w szkole całkowicie przerwano. Wznowiono ją dopiero jesienią tegoż roku po zupełnym wygaśnięciu zarazy i przeprowadzeniu specjalnej dezynfekcji pomieszczeń szkolnych. Styczeń i luty 1943r. to jedne z najbardziej przykrych miesięcy okupacyjnych, w których mury sadowieńskiej szkoły  mieściły hitlerowską karną  ekspedycję sprowadzoną na teren dla wytępienia kryjącej się w lasach ludności żydowskiej i żołnierzy polskiego podziemia. Szkoła była wtedy świadkiem krwawych mordów wykonywanych na wyłapanych Polakach i Żydach. W okresie okupacji w Sadownem istniało nielegalne gimnazjum zwane przez jego uczniów „tajnymi kompletami”. Na  wykłady  przyjeżdżali dwaj studenci Uniwersytetu Warszawskiego Wróblewski i Will. Oprócz nich uczyli miejscowi nauczyciele: Stanisław Iwaniuk, Aleksander Lenkiewicz, Stefan Kolator i z Morzyczyna Stanisław Boleń. Z uwagi na bezpieczeństwo nauka odbywała się w coraz to innym miejscu. Do celów konspiracyjnych wykorzystywano domy w. wym. nauczycieli, leśniczego Kazimierza Zabokrzyckiego i Antonika Krysiaka w Sadownem. W okresie sprzyjającej pogody, wiele lekcji odbywano na polach, łąkach lub w pobliskim lesie lub w Morzyczynie nad jeziorami.

W sierpniu 1944 r. przetoczył się przez Sadowne front wojenny, który zostawił wiele ofiar w ludziach, strat w inwentarzu żywym oraz spalonych budynkach. Szkoła została zaminowana, lecz na szczęście niewysadzona w powietrze.

Po zakończeniu działań  wojennych pracę pedagogiczną podjęli następujący nauczyciele: Stanisław Iwaniuk, Wincenty Sapielak, Klara Sapielak, Irena Cieślińska, Maria Miszczukowa i Felicja Kolator. Wiosną 1945 nastąpiły zmiany personalne odeszła Irena Cieślińska a przybyła na jej miejsce od 1.04.1945r. Halina Sówka. W połowie maja powrócił do pracy Stefan Kolator a następnie Jadwiga Borkowska i Anna Iwaniuk. Koniec sierpnia 1945r. stanowi przełomowy moment dla życia i rozwoju szkoły sadowieńskiej. Oto w tym czasie delegacja środowiska w składzie: Franciszek Dębkowski, Tadeusz Bronisz, Stefan Wycech  Leopold Karczmarczyk, Stanisław Pawłowski, Stanisław Iwaniuk, Stanisław Sówka, Jan Olton i Edward Sówka udała się do ówczesnego ministra oświaty, rodaka ziemi sadowieńskiej Czesława Wycecha z prośbą o otwarcie w Sadownem gimnazjum dla wiejskiej młodzieży.

Pierwsze zapisy do nowo powstałego gimnazjum odbyły się w ciągu września 1945r. Formalny dekret o zatwierdzeniu z dn. 1.10.1946r. sadowieńskiego gimnazjum zamieszczony został w Dz. Urz. Min. Oświaty Nr 3/46 z dnia 16.04.1946r. Wielkie zasługi w organizowaniu gimnazjum oddali: pierwszy jego dyrektor Stanisław Iwaniuk oraz nauczyciele Wincenty Sapielak, Stefan Kolator, Jadwiga, Borkowska, którzy byli jego wykładowcami. Od dnia 1.01.1946r. dyrektorem zostaje Stanisław Ciąćka. Nauka w gimnazjum odbywała się po zajęciach szkoły podstawowej. Dzięki staraniom miejscowego społeczeństwa, Komitetu Rodzicielskiego i Zarządu Gminy wykończono 4 sale na II piętrze budynku szkoły. Dzięki temu nauka mogła odbywać się od samego rana. W skład kadry pedagogicznej wchodzili następujący nauczyciele: Helena Jakimiak-jęz. polski, Zofia Haberko-biologia i geografia, Maria Kasperlik-łacina, Stefan Otorowska-matematyka, Stanisław Iwaniuk-historia, Stefan Kolator-matematyka, Edward Sówka-rysunek, lekarz Rajmund Hrynkiewicz-Moczulski-biologię, Wincenty Sapielak –geografię, Dionizy Szabelski-śpiew, Jadwiga Borkowska-wych. fizyczne.

Od roku 1948 losy obu szkół sadowieńskich zwiążą się ze sobą na wiele lat aż do połowy roku 1966. Zgodnie z zarządzeniem Ministerstwa Oświaty wszystkie na terenie kraju szkoły podstawowe i gimnazja pracujące razem w jednym budynku połączyły  się ze sobą i utworzyły tzw. 11-letnie szkoły ogólnokształcące stopnia podstawowego i licealnego pod jednym zarządem. Na stopniu podstawowym jak było wcześniej siedem lat nauki zaś na stopniu licealnym 4-lata z klasmi VIII-IX-X-XI. W tym czasie z funkcji dyrektora szkoły ustępuje Władysław Rojkowski a kierownictwo obu połączonych szkół obejmuje ich dotychczasowy nauczyciel śpiewu Dionizy Szabelski. Szkołą kierował od 01.01.1949r. do 31.08.1950r. Od 01.09.1950r. dyrektorem zostaje Henryk Nawrocki.

Skład  nauczycieli i pracowników administracji:

1.      Nawrocka Barbara           jęz. polski w lic.

2.      Leśniak Adam                   łacina, jęz. niemiecki lic.

3.      Góral Franciszek               matematyka lic.

4.      Ciechanowski Antoni        jęz. rosyjski

5.      Iwanowska Ludwika         biol., geografia

6.      Sapielak Wincenty geografia

7.      Szabelski Dionizy śpiew, chór szkolny

8.      Sówka Halina                   klasy podstawowe

9.      Sówka Edward                 rysunek, zas. dyrektora

10.  Sapielak Klara                  klasy podstawowe

11.  Boleń Maria                      klasy podstawowe

12.  Kolator Feliksa                 klasy podstawowe

13.  Baranowska Helena          klasy podstawowe

14.  ks. Frelek Władysław        religia

15.  dr Moczulski Rajmund      lekarz szkolny

16.  Chmielewska Halina          wych. fiz. dziewcząt

17.  Chmielewski Mieczysław   wych. fiz. chłopcy

18.  Chojnacka Maria              historia

19.  Górecka Ewa                    przewodnik ZHP

20.  Księżopolska Kazimiera    klasy podstawowe

21.  Księżopolski Michał          fizyka

22.  Kolator Stefan                  sekretarz szkoły

Rok później ze szkoły odchodzą: Leśniak Adam i Góral Franciszek a na ich miejsce przybywają Witkowski Leon i Tchórzewski Zygmunt. Funkcję woźnych pełnią Józef Wrzosek i Maria Wrzosek  Od 1 września 19 52 roku nowym dyrektorem szkoły zostaje Helena Puścion a zastępcą Edward Sówka. Wraz z upływem lat liczba osób pracujących w szkole wzrastała  i w 1957 roku przedstawiała się następująco:

1.      Puścion Helena                  dyrektor szkoły

2.      Sówka Edward                 z-ca dyrektora szkoły

3.      Witkowski Leon                II z-ca dyrektora szkoły

4.      Sapielak Wincenty geografia

5.      Ciechanowski Antoni         jęz. rosyjski

6.      Guzikowa Krystyna           jęz. polski

7.      Karol Marian                     historia

8.      Facon Tadeusz                  matematyka

9.      Piliszek Teresa                   matematyka

10.  Kubielas Zygmunt  fizyka

11.  Oksytowicz Edmund          chemia

12.  Plenkiewicz Marian            biologia

13.  Chmielewska Halina          wf dziewczęta

14.  Chmielewski Mieczysław   wf chłopców

15.  Łuckiewicz Aleksander                  wf

16.  ks mgr Aleksandrowicz Piotr         religia lic.

17.  ks Sarnowski Zbigniew                  religia klasy podstawowe

18.  Sapielak Klara                              naucz. klas podstawowych

19.  Sówka Halina                                naucz. klas podstawowych

20.  Ciechanowska Ewa                       naucz. klas podstawowych

21.  Baranowska Helena                      naucz. klas podstawowych

22.  Giers Henryk                                 naucz. klas podstawowych

23.  Kolator Feliksa                             naucz. klas podstawowych

24.  Boleń Maria                                  naucz. klas podstawowych

25.  Szabelski Dionizy                          śpiew i chór szkolny

26.  Kić Bogusław                    kierownik internatu, naucz. klas podstawowych

27.  Pelc Zofia                          sekretarka szkoły

28.  Kolator Stefan                   księgowy szkoły

29.  Wojtyra Tadeusz               księgowy internatu

30.  Mrozowska Romana         intendentka

31.  Wrzosek Józef                   starszy woźny szkoły

32.  Wrzosek Maria                 sprzątaczka

33.  Szczerzyńska Jadwiga        sprzątaczka

34.  Puchalski Władysław         konserwator CO

35.  Marczyk Eugeniusz            Kierowca

36.  Dębkowska Stanisława      kucharka intendentka

37.  Wódka Teresa                  pomoc kuchenna

38.  Borowa Julia                     pomoc kuchenna

39.  Witkowska Zofia               pomoc kuchenna

40.  Sito Marianna                    pomoc kuchenna

41.  Czajka Józef                      pomoc kuchenna

42.  Danielewicz Jan                 dozorca internatu

43.  Grotkowski Czesław         mechanik elektrowni

Rozwijająca się coraz bardziej z każdym rokiem sadowieńska szkoła nie mogła pracować normalnie ze względu na ciągle wzrastającą ciasnotę lokalową.

W roku szkolnym  1951/52

            l. oddziałów na stopniu podstawowym             9

            l. oddziałów na stopniu licealnym                      6

            uczniów na stopniu podstawowym                   253

            uczniów na stopniu licealnym                           231

W roku szkolnym 1957/58

            l. oddziałów na stopniu podstawowym             9

            l. oddziałów na stopniu licealnym                     7

            uczniów na stopniu podstawowym                  293

            uczniów na stopniu licealnym                           234

W roku szkolnym 1964/65

            l. oddziałów na stopniu podstawowym             9

            l. oddziałów na stopniu licealnym                     11

            uczniów na stopniu podstawowym                   318

            uczniów na stopniu licealnym                           367

Problemy lokalowe zmusiły dyrekcję  szkoły do podjęcia działań w celu rozbudowy budynku szkolnego.

Dnia 4 grudnia 1954 roku przy udziale Kuratora Okręgu Szkolnego Warszawskiego Franciszka Szponara, władz powiatowych, szerokiego ogółu rodziców i społeczeństwa oraz nauczycieli i młodzieży szkolnej dokonano otwarcia własnej elektrowni. Służyła aż do 20.08.1958r., kiedy to Sadowne w ramach elektryfikacji powszechnej kraju, zostało podłączone do ogólnej sieci elektrycznej.

Dnia 16 września 1955r. dyrektor szkoły Helena Puścion dokonała złożenia kamienia węglowego w narożnym fundamencie nowego budynku od strony północno-wschodniej. Wśród wielu trudności, kłopotów i przeszkód organizacyjnych, nie przerywając ani na chwilę zajęć szkolnych, prace budowlane trwały ponad 2,5 roku aż do 7.09.1957r. W wyniku rozbudowy kubatura budynku zwiększyła się dwukrotnie, w nowej części  znalazły się: pracownie, sala gimnastyczna, zaplecze sali gimnastycznej, skasowano piece kaflowe zastępując je instalacją centralnego ogrzewania, założono instalację wodno-kanalizacyjną, położono parkiet z klepki dębowej i jesionowej, wymieniono także pokrycie dachu. Oficjalne przekazanie nowej części szkoły odbyła się  16 września 1957r., w otwarciu wzięli udział zaproszeni goście władz  rządowych, oświatowych, powiatowych i samorządowych oraz społeczność Sadownego, nauczyciele i uczniowie. Jednym z ważniejszych gości, który bardzo pomógł w rozbudowie  szkoły, był Marszałek Sejmu Czesław Wycech. Rok 1957 obfitował w ważne wydarzenia. 22 listopada odbyła się pierwsza publiczna prezentacja nowego cudu techniki telewizji. Od tego dnia codziennie o godzinie 17.30 społeczność Sadownego  gromadziła się przed szklanym ekranem. 

Po ustąpieniu z funkcji dyrektora Heleny Puścion i zastępcy  Edwarda Sówki, od 4 września 1958 roku funkcje te powierzono Edmundowi Oksytowiczowi nauczycielowi chemii i Tadeuszowi  Faconowi  nauczycielowi matematyki. Funkcje swoje pełnili do momentu przybycia nowego dyrektora Stanisława Dragana. 19 września 1959 roku z udziałem Marszałka Sejmu Czesława Wycecha został oddany do użytku nowo wybudowany stadion sportowy.

Dnia 1 lipca 1966r. oficjalnie nastąpił podział 11 letniej szkoły ogólnokształcącej na ośmioletnią szkołę podstawową i czteroletnie liceum ogólnokształcące. Pełnienie obowiązków kierownika szkoły zastało powierzone Edwardowi Sówce.

Od tej chwili rozpocznie się nowy etap pracy obu szkół, które na skutek podziału stwarza odrębne i niezależne od siebie systemy administracji i wychowawcze. Dyrektor LO pozostał administratorem budynku.

W roku 1971/72 funkcję kierownika szkoły obejmuje mgr Bogusław Kić. W skład Rady Pedagogicznej wchodzą: Helena Baranowska, Klara Sapielak, Halina Postek, Janina Kowalczyk, Barbara Giers, Elżbieta Samsel, Eugeniusz Postek, Jerzy Paruszkiewicz, Halina Sówka, Ewa Ciechanowska, Barbara Pilawa, Barbara Sówka, Jolanta Herman, Krystyna Bronisz, Elżbieta Swierżewska. W roku szkolnym 1974/75 uległ poszerzeniu skład rady pedagogicznej, do szkoły przybyła: Krystyna Kotlarz –nauczycielka wychowania muzycznego, Halina i Mieczysław Chmielewscy (nauczyciele emerytowani), Alina Decyk-nauczycielka z Grabin. 

W roku 1972 szkołę podstawową odwiedziła Pani Maria Chojecka-Stypułkowska pseudonim „Kama” uczestniczka zamachu na F. Kutscherę.

Decyzją Wojewody Warszawskiego z dnia 30 maja 1975r. w sprawie zmian organizacji i sieci szkół podstawowych na terenie województwa warszawskiego w roku szkolnym 1975/76  orzekł, iż z dniem 20 sierpnia 1975 r. organizuje się Zbiorczą Szkołę  Gminną w Sadownem. W skład wchodzić będą punkty filialne z klasami I-IVw: Zieleńcu, Płatkownicy, Sokółce. Do szkoły uczęszczały dzieci z miejscowości: Sadowne, Sojkówek, Ocięte (część), Wilczogęby, Płatkownica, Zieleniec, Krupińskie, Sokółka, Stacja Sadowne.

Decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania w Siedlcach został utworzony etat Gminnego Komendanta ZHP, przy Zbiorczej Szkole Gminnej w Sadownem. Funkcję tę przyjęła kol. Janina Kowalczyk. 

W roku 1979  tereny nadbużańskie nawiedziła powódź. W nocy  z pierwszego na drugi kwietnia nagły przypływ wody w Bugu spowodował zalanie tysięcy hektarów, w tym wszystkie miejscowości nadbużańskie. Na terenie szkoły  zostali zakwaterowani żołnierze, którzy nieśli pomoc powodzianom. Na boisku szkolnym został zgromadzony sprzęt wojskowy: amfibie, łodzie i helikoptery.

20 czerwca 1980 roku zostały zakończone pracy przy montażu armaty z II Wojny Światowej. Działo to zostało przekazane z inicjatywy pułkownika Józefa Bębenka, absolwenta naszego liceum, który w tym okresie  pełnił funkcję zastępcy dowódcy  6 Pomorskiej  Dywizji Powietrzno Desantowej. 

W roku 1981 Pan Marek Sówka opracował projekt medalu dla nauczycieli. 

Z okazji rocznicy zakończenia II Wojny Światowej  7 maja 1981 roku dokonano odsłonięcia pomnika  ku czci poległych i pomordowanych żołnierzy, członków ruchu oporu, którzy złożyli najwyższą  ofiarę w walce o Polskę.

W kwietniu 1982 roku została ustawiona przed szkołą kłoda dębu przekazana przez księdza proboszcza parafii Sadowne. Napisy  zaprojektował nauczyciel ZSG Marek Sówka.

8 czerwca 1982 roku odbyła się  uroczystość przekazania Szkole sztandaru, ufundowanego przez Komitet Rodzicielski. W uroczystości wzięli udział vc-kurator  mgr Danuta Rumianowska, st. wiz. mgr Eugeniusz Olczak, przedstawiciele władz  samorządowych, nauczyciele  i uczniowie szkoły oraz przedstawiciele innych szkół z terenu gminy. W skład pierwszego  w historii szkoły pocztu weszli: Beata Jakubisiak, Witold Niegowski i Anna Szymanik. W tym dniu szkoła została odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej za całokształt pracy dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej. W dniu zakończenia roku szkolnego 1981/82 nastąpiło przekazanie sztandaru nowemu pocztowi: Ewie Białas, Krzysztofowi Andryszczykowi i Iwonie Skarpetowskiej.

 

Skład Rady Pedagogicznej w roku 1983r.

1. Kić Bogusław-gminny dyrektor szkół

2. Kosson Eugeniusz-z-ca gminny dyrektor szkół,

3. Ogonowski Wojciech-z-ca dyrektora szkoły

4. Bronisz Krystyna

5. Ciechanowska Ewa

6. Decyk Alina

7. Giers Barbara

8. Jakubisiak Adam

9. Jakubisiak Halina

10. Kowalczyk Irena

11. Kowlaczyk Janina

12. Marczyk Danuta

13. Mariański Zdzisław

14. Pawłowska Danuta

15. Pilawa Barbara

16. Postek Stanisława

17. Sówka Marek

18. Sówka Helena

19. Szymanik Maria

20. Wróbel Barbara

21. Wrzosek Elżbieta

22. Andrzyszczyk Barbara

 

Szkoły filjalne:

1. Ufnal Halina-dyr. szkoły w Płatkownicy,

2. Powierża Hanna

1. Postek Eugeniusz-dyr. szkoły w Sokółce,

2. Kowalczyk Krzysztof

3. Poziemska Danuta,

4. Warda

1. Góral Cecylia-dyr. szkoły w Zieleńcu,

2. Kądziela Danuta

 

Pracownicy administracji szkoły:

1.      Ufnal Barbara-kier. administracji,

2.      Białas Henryka-główna księgowa,

3.      Genowefa Rowicka-referent

4.      Borowa Bożena-referent

5.      Gołębiewska Ewa-referent

6.      Cywińska Halina-intendent świetlicy,

7.      Nozderka Monika-kucharka,

8.      Decyk Krystyna-pomoc kuchenna,

9.      Szczechura Janina-pomoc kuchenna,

10.  Nowakowska Wiesława-woźna,

11.  Sadera Jadwiga-sprzątaczka,

12.  Ogonowski Henryk-kierowca

13.  Zyśk Stanisław-kierowca traktora

14.  Jechna Stefan-stolarz

15.  Rodź Michał-konserwator

16.  Bereza Stefan-palacz c.o.

17.  Cymerman Edward-palacz c.o. sezonowy

18.  Łopaciński Waldemar-palacz c.o. sezonowy

W roku szkolnym 1985/86 wykonane zostały remonty: dolnego korytarz (została wymieniona podłoga), łazienek oraz świetlicy szkolnej kolejne prace odbyły się w roku 1991 i 1993.

W roku 1992 zostały zakupione dwa pierwsze komputery, od tego momentu uczniowie mogli korzystać z nowych zdobyczy techniki. W 1994 roku została oddana do użytku pierwsza w gminie pracownia komputerowa.  W roku 1998 staraniem dyr. Barbary Giers szkoła przystąpiła do projektu „Internet w każdej gminie” i już w grudniu 1998 roku szkoła otrzymała nową pracownie komputerową podłączoną do sieci internetu.

W 1999r. następuje kolejna reforma oświaty. W wyniku  niej zmienia się struktura organizacyjna szkół: powstają 6-klasowe szkoły  podstawowe, 3-letnie gimnazja i 3 –letnie licea. W tym samym roku odchodzi na zasłużoną emeryturę  wieloletnia dyrektorka pani mgr Barbara Giers. W wyniku konkursu dyrektorem szkoły zostaje mgr Szymon Rosa. Funkcję  v-ce dyrektora w dalszym ciągu powierza mgr Janinie Wyszyńskiej.

W roku szkolnym 2001/02 Rada Gminy, ze względu na oszczędności, dokonuje zmian organizacyjnych szkoły i likwiduje trzy oddziały.

W roku 2004  Wójt Gminy Sadowne Pan  Zdzisław Tracz powołał na stanowisko dyrektora szkoły Panią Jadwigę Frąckiewicz, a w 2010 Panią Małgorzatę Koroś.

 

Kadra kierownicza szkoły w latach 1918-2022

Stanisław Rytel  1918-1939 (kierownik szkoły)	Stanisław Iwaniuk 1939-1949 (kierownik szkoły i I dyr gimnazjum)
Stanisław Ciąćka 1946-1947 (II dyr gimnazjum)	Władysław Rojkowski 1947-1949 (III dyr gimnazjum)
Dionizy Szabelski 1949-1950 (IV dyr 11-letniej  szk. ogólnokształcącej)	Henryk Nawrocki 1950-1952 (V dyr 11-letniej  szk. ogólnokształcącej)
Helena Puścion 1952-1958 (VI dyr 11-letniej  szk. ogólnokształcącej)	Stanisław Dragan 1958-1966 (VII dyr 11-letniej  szk. ogólnokształcącej)
Edward Sówka  1966-1969 VIII dyrektor szkoły podstawowej	Ewa Ciechanowska 1969-1971 IX dyrektor szkoły podstawowej
Bogusław Kić 1971-1973 X dyrektor szkoły podstawowej	Bogusław Kić 1973-1983 XI dyrektor Zbiorczej Szkoły Gminnej z-ca dyr. Barbara Giers 1973-1977 z-ca dyr. Wiesław Gąska 1977-1979 z-ca dyr. Wojciech Ogonowski 1980-1983 z-ca dyr. Eugeniusz Kosson 1974-1984
Wojciech Ogonowski 1983-1984 XII dyrektor Zbiorczej Szkoły Gminnej z-ca dyr. Janina Kowalczyk 1983-1984	Barbara Giers 1984-1987 XIII dyrektor szkoły podstawowej z-ca dyr. Janina Kowalczyk 1984-1987
Janina Kowalczyk 1987-1988 XIV dyrektor szkoły podstawowej z-ca dyr. Barbara Wróbel	Barbara Giers 1988-1999 XV dyrektor szkoły podstawowej z-ca dyr. Janina Kowalczyk 1988-1999
Szymon Rosa 1999-2004 XVI dyrektor szkoły podstawowej	Jadwiga Frąckiewicz 2004-2010 XVII dyrektor szkoły podstawowej
Małgorzata Koroś 2010- XVIII dyrektor szkoły podstawowej

Źródło: kronika szkolna znajdująca się w Muzeum Ziemi Sadowieńskiej