Patron szkoły od 1.09.2019r.

BŁOGOSŁAWIONY EDWARD GRZYMAŁA
 (29 września 1906- 10 sierpnia 1942)

Ksiądz EdwardGrzymała urodził się 29 września 1906 roku w Kołodziążu (gm. Sadowne), w rodzinie Heleny i Zdzisława. Dzień później został ochrzczony w naszym kościele parafialnym pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela w Sadownem.
Początkowo uczył się w domu, a w roku 1921 zapisał się do Szkoły Głównej Handlowej Z. Maciejewskiego w Warszawie. W 1922 roku przeniósł się do Włocławka i tam w 1926 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w Gimnazjum Ziemi Kujawskiej. W tym samym roku, realizując swe dawne pragnienia, wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku. Był gorliwym alumnem, odznaczał się wyrobieniem wewnętrznym, a także prawym charakterem, zdolnościami oraz pilnością w nauce.
Święcenia kapłańskie przyjął 14 czerwca 1931 roku. Jesienią wyjechał na studia do Rzymu, gdzie w 1935 r. uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. Po powrocie do kraju, był wikariuszem w Lipnie, w Koninie i w Kaliszu. W 1938 roku wrócił do Włocławka. Został mianowany prefektem gimnazjum. Pełnił także funkcję obrońcy węzła małżeńskiego oraz drugiego sekretarza kurii diecezjalnej.
Na początku okupacji, jesienią 1939 roku, ks. Grzymała na polecenie biskupa Karola Mieczysława Radońskiego, przeniósł się do Aleksandrowa Kujawskiego, by pełnić obowiązki wikariusza generalnego północnych rejonów diecezji. Poświęcał się pracy duszpasterskiej w parafii oraz w okolicy. Wspomagał uwięzionych kapłanów, m.in. biskupa Michała Kozala (w Lądzie). Ciągle pragnął dzielić ich los, jakby przeczuwając, że tam jest jego miejsce.
26 sierpnia 1940 roku spełniło się to ciche pragnienie. Gestapo aresztowało ks. Grzymałę w domu Sióstr Służebniczek NMP, gdzie mieszkał. Został uwięziony początkowo w Sachsenhausen, a następnie wywieziony do obozu w Dachau. Udręki obozowe znosił cierpliwie, przyjmując je jako wolę Bożą. Sam słaby i wyniszczony, pomagał innym i cieszył się, gdy mógł cierpieć dla Imienia Jezus. W obozie apostołował, głosząc pełne teologicznej głębi konferencje. Nie umiał i nie chciał się oszczędzać. Bardzo szybko opadł z sił i został zapisany do transportu inwalidów.

10 sierpnia 1942 roku wywieziony z obozu, poniósł śmierć przez zagazowanie. Trzy miesiące wcześniej napisał:

„Jestem przekonany, że zbliża się czas ostatecznego rozstrzygnięcia i że wkrótce się zobaczymy, gdyż wszystko leży w dłoniach Bożych, który w przedziwny sposób pozwala dostrzegać swoją moc.”

Z nielicznych listów, pisanych z obozu w Dachau do siostry Alfredy Rumińskiej z Aleksandrowa Kujawskiego, wyłania się postać kapłana, który podejmował męczeństwo świadomie jako ofiarę i świadectwo miłości ku Chrystusowi.

 

 

Patron szkoły do dnia 30.08.2019r.   

Czesław Wycech (1899-1977)

Marszałek Sejmu PRL II kadencji (1957-1961), III kadencji (1961-1965), IV kadencji (1965-1969) i V kadencji (1969-1971).

Urodzony 20.07.1899 w Wilczogębach w powiecie węgrowskim, w rodzinie chłopskiej. Zmarł 26.05.1977 w Warszawie. Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Ursynowie 1918, Wyższy Kurs Nauczycielski w Warszawie 1924, Wydział Przyrodniczy Państwowego Instytutu Nauczycielskiego 1926. Nauczyciel w szkołach powszechnych 1919 – 1937. Działalność partyjną rozpoczął w PSL”Wyzwolenie” 1918. Sekretarz Zarządu Powiatowego w Węgrowie 1922 – 1925. Członek Stronnictwa Ludowego 1931 – 1939. Członek Związku Nauczycielstwa Szkół Powszechnych od 1919. Współtwórca zjednoczenia organizacji nauczycielskich w Związek Nauczycielstwa Polskiego, przewodniczący Wydziału Organizacyjnego ZNP 1938. Podczas II wojny światowej od 10.1939 pracował w Tajnej Organizacji Nauczycielskiej. Kierownik Departamentu Oświaty i Kultury Delegatury Rządu RP na Kraj 1940 – 1945. Minister oświaty w Tymczasowym Rządzie Jedności Narodowej 1945 – 1947. Propagator reformy szkolnictwa i zwalczania analfabetyzmu. Zasiadał w Radzie Naczelnej i Naczelnym Komitecie Wykonawczym PSL 1946 – 1947.

 Źródło: http://edukacja.sejm.gov.pl/historia-sejmu/marszalkowie-sejmu/prl.html